خلقت آدم به روايت قرآن كريم قرآن كريم اين كتاب هدايت و نور با بازگويي داستان آدم و حوا و شمول مرحمت عامه پروردگار به ايشان و اغواي شيطان و ساير پديداري هاي پند آموز آن انسان را با موقعيت ممتاز خويش در ميان ساير آفريدگان آشنا ساخته و او را از كيد شيطان اين دشمن دام گستر و قسم خورده بر حذر مي دارد. خداوند آسمان ها و زمين را در شش روز آفريد و جن و انس را به منظور عبادت و ستايش خود به وجود آورد. سپس به ملائكه فرمان داد تا انسان را كه خليفه خود قرار داده سجده كنند: بر در ميخانه عشق اي ملك تسبيح گوي كاندر آن جا طينت آدم مخمر مي كنند. ملائكه اگر چه بر اين باور بودند كه انسان زمين را به فساد مي كشاند در حالي كه خود به تسبيح و تقديس پروردگار مشغول اند اما همه بجز شيطان سر به فرمان حق نهادند: ملك در سجده آدم زمين بوس تو نيت كرد كه در حسن تو لطفي ديد بيش از حد انساني آن ها نمي دانستند كه حكم ازلي پروردگار چنين بوده است كه چراغ حقايق معرفت و دانش را در سينه آدم خاكي روشن گرداند. به نور آن، جهان را منور سازد و ستون بناي پويايي و تداوم چرخش چرخ گردان وجود هستي را قوم بخشد. از دلايل شيطان بر اين نافرماني اين بود كه مي پنداشت چون از آتش آفريده شده بر آدم كه سرشتي از خاك دارد برتر است؛همين قياس و نابه جايي پندار سبب گرديد تا از بهشت ابد رانده شود و تا قيام روز واپسين لعنت خداوند را بپذيرد ؛پروردگار براي آن كه به شيطان و ساير ملائكه برتري آدم را از ايشان بنماياند اسماء را به آدم تعليم داد و به ملائكه عرضه داشت و از ايشان خواست تا چگونگي را باز گويند و چون ملائكه از پاسخگويي عاجز ماندند و اقرار بدين ناتواني نمودند: جلوه اي كرد رخت ديد ملك عشق نداشت عين آتش شد از اين غيرت و بر آدم زد